Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
9 / 6 / 2019

Πρόσφατα παρατήρησα ότι, αν χρησιμοποιείς Internet Explorer ή Edge για να βλέπεις αυτό το blog, κάποιες εικόνες δεν παρουσιάζονται σωστά· βγαίνουν σαν μουντζουρωμένες. Αυτό οφείλεται στο ότι παρουσιάζονται σε κλίμακα: δηλαδή, είναι μεγαλύτερες αλλά, μέσω CSS, μικραίνουν. Αν τις κάνεις drag σε ένα πλαϊνό tab θα τις δεις στο κανονικό τους μέγεθος.

Δυστυχώς δεν φαίνεται να μπορώ να κάνω κάτι, για την ώρα, για να λύσω αυτό το πρόβλημα. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να ανεβάζω μικρότερες εικόνες γενικά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να το κάνω αυτό – όχι σε όλες τις περιπτώσεις τουλάχιστον. Θέλω ο αναγνώστης να μπορεί να κατεβάσει και μια μεγαλύτερη εικόνα αν θέλει αλλά χωρίς εγώ να έχω ανεβάσει δύο εικόνες στον server.

Επομένως, τι λύση έχω να δώσω; Η μόνη λύση που μπορώ να δώσω είναι να βλέπετε αυτό το blog με κάποιο καλύτερο browser, όπως Chrome ή Firefox. Και, όπως πάντα, προτείνω το Firefox.

 

Προσθήκη:

(9.20 μμ)

Μετά από κάποιες δοκιμές που έκανα ακόμα, διαπίστωσα ότι αν βγάλεις τη σκιά γύρω από το κάθε post, τότε οι εικόνες αλλοιώνονται σε λιγότερες περιπτώσεις. Επομένως, δεν νομίζω ότι φταίει η κλιμάκωση της εικόνας. Φταίει ότι όλα αυτά τα γραφικά (σκιές, διάφορα background κτλ) πέφτουν λιγάκι βαριά στο Explorer και στο Edge. Ίσως να το παράκανα στο design με τη CSS αυτή τη φορά. Αλλά – γαμώτο! – μου αρέσει αυτό το στιλ και, για την ώρα τουλάχιστον, θα το κρατήσω αν δεν βρω τίποτα καλύτερο, ελπίζοντας ότι η Microsoft θα βελτιώσει τα browser της και ότι περισσότερος κόσμος θα βάλει μυαλό και θ’αρχίσει να χρησιμοποιεί Firefox. :-)

Επιπλέον, οι περισσότεροι επισκέπτες στο site μου φαίνεται να χρησιμοποιούν Chrome, απ’ό,τι μου δείχνουν τα στατιστικά (όσο αξιόπιστα μπορούν να είναι), και μετά χρησιμοποιούν Firefox. Ελάχιστοι χρησιμοποιούν Explorer, κι ακόμα λιγότεροι Edge. Κακώς, βέβαια. Οι περισσότεροι θα έπρεπε να χρησιμοποιούν Firefox. (Το ξέρω ότι μόλις πρότεινα το Firefox για τρίτη φορά σ’αυτό το post!)

 

 

Επίσης . . .

Lud-in-the-Mist, της Hope Mirrlees


Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, είχα πια καταλάβει γιατί θεωρείται κλασικό και καλτ. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Έχει μια διαχρονική ιδιαιτερότητα, και μια γενική παραδοξότητα που γαργαλά τη φαντασία.

 

Επιλογές Απριλίου (15/4)


|> Το πρώτο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης αφιερωμένο στη φύση & 12 αριστουργηματικά 3D γκράφιτι & Ο μυστηριώδης θάνατος του Mark Lombardi που ζωγράφιζε συνωμοσίες & The Book of Jade & Οι εκπαραθυρωτές της Πράγας (1419–1997) & BIG CAT BANG! & Συνέντευξη του Glen Cook & Θα πρέπει να υπάρχει προειδοποίηση για το περιεχόμενο στα λογοτεχνικά βιβλία; & Memory Hole: ένα κανάλι στο Youtube με αποτρόπαια και αλλόκοτα βίντεο & Riddle of the Ring: επιτραπέζιο από το 1977 & Ο Μαύρος Χοίρος στην κέλτικη μυθολογία & Χειρόγραφο από τον 19ο αιώνα γεμάτο γάτες & Ο Gullivar Jones στον Άρη & Unprofessional του Rudyard Kipling & Website με εικόνες φτιαγμένες από τεχνητή νοημοσύνη & Weird Islands (1921) του Jean de Bosschère <|

 

Διαφορετικοί Χαρακτήρες


Γιατί, υπάρχουν και άλλοι;

Αν παρατηρήσεις τη λογοτεχνία, και όχι μόνο τη φανταστική, βλέπεις ότι πολύ σπάνια αναφέρεται στον μέσο άνθρωπο, στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον καθημερινό, αυτόν που δεν έχει καμία ιδιαιτερότητα. Ίσως, μάλιστα, ποτέ να μην αναφέρεται σε αυτόν. Τώρα, καθώς προσπαθώ να θυμηθώ ένα βιβλίο, ή έστω ένα διήγημα, με τέτοιο ήρωα, δεν μπορώ.

Οι ήρωες συνήθως ξεφεύγουν από τον μέσο όρο της ανθρωπότητας, και όχι πάντα επειδή είναι υπερβατικοί. Ξεφεύγουν γιατί είναι διαφορετικοί. Πολύ συχνά διαβάζουμε για χαρακτήρες που είναι, ελλείψει καλύτερου όρου, αφυπνισμένοι με κάποιο τρόπο, δηλαδή έχουν κατανοήσει κάτι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ή δεν του δίνουν σημασία ή δεν τους ενδιαφέρει.

Σε διάφορα μυθιστορήματα φαντασίας, ο ήρωας ή έχει ανακαλύψει κάποιες «δυνάμεις», ή είναι πιο δυνατός, ή «εκλεκτός», ή απλά πιο αντιδραστικός σε σχέση με την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί γύρω του. Αυτό το τελευταίο συνήθως συμβαίνει και στα μυθιστορήματα που δεν είναι φαντασίας. Ο ήρωας, με κάποιο τρόπο, διαφοροποιείται. Δεν διαβάζουμε για έναν άνθρωπο που είναι «κανονικός», αλλά για κάποιον που ξεφεύγει από τον μέσο όρο. Ή για κάποιους – γιατί, πολλές φορές, τα μυθιστόρημα δεν έχουν μόνο έναν βασικό χαρακτήρα.

[Συνέχισε να διαβάζεις]